Rimske terme sa dugom lečilišnom tradicijom, među prvima su prepoznali Rimljani. Lekovitost prirodnih izvora znali su ceniti stari Rimljani koji su 39. godine p.n.e. osmislili prve bazene s toplom, vrućom i hladnom vodom. Već pre više od 180 godina otkrivena arheološka nalazišta na području Rimskih Toplica svedoče o tome da su i Rimljani iz provincije poštovali i koristili izvore u Rimskim Toplicama. Rimski izvori izviru iz raspuklina u trijadnim dolomitnim stenama, ali su za potrebe lečilišta obuhvaćena još dva snažnija, prvi s temperaturom od 38,4° C, nazvan Amalijin vrelo, te drugi s nešto nižom tempraturom 36,3° C, nazvan Rimski vrelo.
Tokom izgradnje termalnog kupališta u Rimskim termamam od 1769. – 1845. otkriveno je su više mramornih žrtvenika, 11 zavetnih spomenika, od kojih su četiri posvećeni nimfama i boginji zdravlja Valetudi.
Godine 1460. je Toplice dobio u najam Friderik Zwern, koje se razvilo se letovalište, koje su Turci 1529. godine opljačkali i spalili. Tako su do 1810. godine Toplice menjale vlasnike, koji nisu održavali posed. A već od 1810. godine Toplice je kupio celjski poštar Anton Gurnik i tako su prešle iz feudalnih u građanske ruke. Granični kamen u razvoju Toplica svakako je bio otkup i dolazak novih vlasnika iz Trsta – porodice Uhlichovih, koji su doprineli razvitku Rimskih termi.
